Otoño

Otoño
El Retiro (Madrid)

domingo, 31 de octubre de 2010

Siempre te querré


Quisiera haberte dicho algún te quiero, creo que tú lo sabías, pero ahora me duele pensar que no fuese así, o al menos que no fueses consciente de lo mucho que te quería..., y te quiero. Cualquier pequeño detalle me sirve para recordarte, estos atardeceres, tu melodía preferida, el número 31, los otoños... y muchas cosas más que tanto te gustaban.

El destino, que igual es sabio, quiso que te fueras un 31 de octubre de un otoño hace ya muchos años, tal vez en algún lugar sonaba también tu canción preferida.



Cuando la escucho siempre pienso en ti, te sigo queriendo papá, y ahora que no estás físicamente a mi lado, te siento más cerca que nunca.

28 comentarios:

TORO SALVAJE dijo...

Muy emotivo Irene.

Un abrazo gigante para ti.

Besos.

beker dijo...

Un sentimiento único... besos

Raquel dijo...

Preciosas tu fotos y tus frases, por cierto dónde me hago seguidora, qeu no lo encuentro! bssss

roberto dijo...

Hermosa entrada.

Un beso.

Sofía B. dijo...

Poder echar de menos es un grado.

Besos.

Chousa da Alcandra dijo...

Fermosísimo xeito de amosar a lembranza, unindo atardeceres de Florencia e Cádiz co outono dourado de Parada do Sil. Aínda que non o pareza, hai máis sensibilidade neste post que follas de castiñeiro caidas no video...

Un bico de outono

Ildefonso Robledo dijo...

Somos muchos los que compartimos tus pensamientos, amiga...

Somos muchos los que sentimos ese mismo dolor...

Un abrazo

alfonso dijo...


Bellas imágenes para un bello recuerdo.
Sensible, esa pequeña inclusión en la primera foto.

un beso

CR & LMA
________________________________

ybris dijo...

Hay recuerdos que más que tristes son vivificadores.
Como la música de Candilejas.
Como los de aquellos que se fueron y tanto nos dejaron.

Besos.

Manuel Amaro dijo...

A veces pienso que el mundo debería dejar de girar.

Mateo Bellido dijo...

Todos, de alguna forma, tenemos un recuerdo muy vivo de algún ser querido que nos dejó. Más en estos días, donde el culto a los muertos se hace tan patente.
Una visita al cementerio se ha hecho hoy muy necesaria.
Un abrazo

Ricardo Miñana dijo...

Una declaracion de amor emotiva y sentimental, un gusto leerte.
feliz semana.

mária dijo...

Ya se lo estás diciendo... y seguro que has aprendido a decirlo en lugar de darlo por hecho.
"te siento más cerca que nunca".
Me vienen tantas cosas a mi memoria.
Besitos.

ruben lapuente dijo...

Siempre parece que no hemos amado lo suficiente. Y ese “te quiero” que se quedó dentro duele. Pero gritarlo en la soledad o en esta ventana abierta al mundo no nos redime?.
Besos

Anónimo dijo...

querida Irene, que homenaje tan bonito y emotivo has dedicado a tú padre, parece que en estos días nos sentimos más sensibles con nuestos seres queridos que ya no estan con nosotros.Los recuerdos es lo único que nos quedan y tú lo has hecho maravillosamente bien.
Recuerdas cuando nos acompañaron a comprar nuestro primer coche, estaban tan orgullosos cuando los llevabamos de copilotos. besitos concha

gata-sagitario dijo...

Irene que emotivo recuerdo a esa persona tan extraordinaría que era tu padre, donde esté reconocerá y agradecerá tu homenaje en estos días. besitos concha

la cocina de frabisa dijo...

Un homenaje tierno y acompañado de unas fotos impresionantes, desbordado por el cariño que le tienes y que ha permanecido intacto.

Me has emocionado, Irene, qué bonito!!

biquiños

ROCIO dijo...

Irene es emocionante tu entrada, yo siempre digo que hay que decir te quiero tantas veces como apetezca porque luego lo sentimos.

Un beso grande.

Rocio

matrioska_verde dijo...

no importa que ya no está fisicamente a tu lado porque sigue contigo mientras que no lo olvides.

precioso homenaje.

biquiños,

Marisa dijo...

Son estos días de otoño
muy especiales para
recordar a nuestros seres
queridos.
Sentimientos que has adornado
con bellas imágenes.

Besos

Eugenia Maru http://lulurulitos.blogspot.com dijo...

Qué lindo lo que le escribes amiga.
Seguro tu papá está orgulloso.

besitos

Enrique Rojas Guzmán dijo...

Si está vive en tu recuerdo. Seguro que sabía que lo querías y aunque es una pena no decirlo esas cosas se notan.

Un saludo

Elchiado dijo...

Me voy a quedar un ratito en los cielos que nos traes, Irene. Para poder pensar mejor en las palabras que te sopla el corazón. Toda la ternura se queda corta mientras te imagino escribiendo lo que sientes. Un besito, un abrazo: un arcoiris de sonrisas para ti.

Julián Nailes dijo...

Un fuerte abrazo amiga. Y otro para él,

Juli

mária dijo...

Mira...yo tambien sé estar despierta a estas horas y vengo a a hacerte compañía si todavía estás despierta. A ver cuando tienes un ratito y quedamos, tengo ganas de verte.
Besitos.

paolav dijo...

Por eso no debemos perder el tiempo de decirnos ¡Te quiero! Pero querida amiga, personalmente creo que él te escucha y lee este post, creo que la muerte es una ilusión y que existen en otra dimensión. Un fuerte abrazo

Alegría. dijo...

(Aunque no me recuerdes, hace muchos años que nos "conocemos". Dejé de visitarte a menudo, por falta de tiempo, pero de vez cuando, vengo aquí. Hace años ya. Un beso)

Maricarmen dijo...

Irene, no solo con palabras se dice te quiero, ya lo sabes. Estoy segura que tu padre sabía lo mucho que lo querías, y ahora lo sabrá más aún.
Un vídeo precioso el que acompañas con tus letras, que están llenas de amor.

Un besazo!!!